Ranga parku
Unikatowość przyrody Słowińskiego Parku Narodowego (SPN) znalazła uzasadnienie w decyzjach o objęciu obszaru Parku międzynarodowymi konwencjami i porozumieniami w zakresie ochrony przyrody.
W 1977 roku SPN został objęty Programem UNESCO "Człowiek i Biosfera" (MAB), którego celem jest utworzenie globalnej sieci rezerwatów biosfery. Obecnie funkcjonuje 669 takich obiektów w 120 krajach świata. Rezerwaty Biosfery służą zachowaniu różnorodności biologicznej i promowaniu zasad zrównoważonego rozwoju, pełnią funkcję punktów odniesienia w analizie zmian globalnych w obszarze całej planety. Cel, który przyświeca tej idei to także pobudzanie społecznej świadomości i pokazywanie istniejących powiązań pomiędzy różnorodnością ekologiczną i społeczno-kulturową. Uczestnictwo w Programie MAB jest dobrowolne.
Kolejną konwencją ważną dla statusu SPN jest "Konwencja o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego, zwana także Konwencją Ramsarską. Realizacja postanowień tej umowy polega na zapewnieniu trwałej ochrony i racjonalnym użytkowaniu terenów, w kształtowaniu których dominującą rolę odgrywają ekosystemy wodne i bagienne. Biorąc pod uwagę, że niemal 80% obszaru Parku stanowią wody (morze, jeziora, torfowiska, bagna) oraz to, że tereny te są miejscem życia szeregu gatunków ptaków chronionych, objęcie tego terenu od 1995 roku dodatkowymi postanowieniami prawa międzynarodowego jest w pełni uzasadnione.
Najmłodszą formą ochrony, którą objęto w 2004 roku wybrane ekosystemy Parku jest ogólnoeuropejska sieć ekologiczna Natura 2000. Podstawowym założeniem tego przedsięwzięcia jest zachowanie dziedzictwa przyrodniczego krajów członkowskich Unii Europejskiej. Cel ten realizowany jest poprzez: ochronę siedlisk zagrożonych i/lub reprezentatywnych dla wyróżnionych regionów biogeograficznych oraz ochroną roślin i zwierząt zagrożonych oraz rzadkich na terytorium Wspólnoty albo poprzez ochronę wybranych gatunków i ich biotopów. Aktualnie Słowiński Park Narodowy to także Międzynarodowa Ostoja Ptaków, ustanowiona zgodnie z przyjętymi przez BirdLife International naukowymi kryteriami dotyczącymi składu gatunkowego i liczebności awifauny występującej na danym terenie.
SPN to wreszcie trzon "Ostoi Słowińskiej" i "Pobrzeża Słowińskiego", co więcej, północna część Parku obejmująca wody Morza Bałtyckiego (111,71 km2) stanowi fragment dużo większego obszaru ''Przybrzeżnych Wód Bałtyku". Te trzy Obszary zostały wyznaczone, według tych samych założeń mających zastosowanie we wszystkich krajach Unii Europejskiej, z mocy Dyrektywy Ptasiej oraz Dyrektywy Siedliskowej i są elementami sieci Natura 2000.
W 1992 roku, w Helsinkach, została sporządzona Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego. Polska ratyfikowała ją w 1999 r. Podstawowym organem wykonawczym Konwencji Helsińskiej, jest Komisja Ochrony Środowiska Morskiego Morza Bałtyckiego, znana jako HELKOM. Zapisy konwencji jak i praca HELKOM-u przyczyniają się do minimalizacji zagrożeń i zapewnienia prawidłowej ochrony ekosystemów morskich Morza Bałtyckiego, którego 111,71 km2 leży w granicach Parku.
Powstała w 1998 roku Fundacja PAN Parks to ogólnoeuropejska organizacja pozarządowa, skupiająca się na ochronie dzikiej przyrody. Fundacja prowadzi projekt o nazwie „The Milion Projekt", w którym za główny cel postawiono zlokalizowanie i zabezpieczenie 1 000 000 hektarów obszarów dzikich. We wrześniu 2013 roku Fundacja PAN Parks przyznała Słowińskiemu Parkowi Narodowemu „Dyplom Dzikiej Przyrody". SPN jako nowy „Partner Dzikiej Przyrody" gwarantuje ochronę 5327 ha obszarów dzikich na swoim terenie.
