Obw. Ochr. Bałtyk
Stanowi fragment Morza Bałtyckiego, który został przyłączony do lądowej części Słowińskiego Parku Narodowego, w ramach bałtyckich obszarów chronionych HELCOM-BSPA na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 marca 2004 r. Zlokalizowany jest pomiędzy Łebą i Rowami (długość i szerokość geograficzna: 54º 40'20'' - 54º 47'44'' N, 17º 03'10'' - 17º 28'58'' E) o szerokości 2 mil morskich w głąb morza, a jego maksymalna głębokość wynosi 20 metrów. Długość granicy morskiej w tym obwodzie wynosi 36,7 km a długość linii brzegowej 33 km. Całkowita powierzchnia tego obszaru wynosi 11 171 ha. Wody przybrzeżne, przylegające do SPN, mają status wód terytorialnych RP.
Na przeważającej powierzchni dna przybrzeża występują osady piaszczyste, które w strefie od 3 do 5 metrów głębokości są intensywnie przemieszczane w wyniku działania prądów i falowania. Dzięki tym procesom strefa ta określana jest jako ławice ruchomego piasku. Dlatego też, obwód ten charakteryzuje się silną dynamiką wód, co wpływa korzystnie na samooczyszczanie się tego rejonu, ale także powoduje erozję niektórych odcinków brzegów. Głównymi źródłami zanieczyszczeń tego obszaru są dopływające rzeki Łeba i Łupawa, które niosą ze sobą znaczne ilości biogenów pobranych ze zlewni oraz port w Łebie i przystań rybacka w Rowach. Natomiast do potencjalnych zagrożeń zalicza się leżące na dnie wraki, mimo że w tej części strefy przybrzeżnej jest ich stosunkowo niewiele w porównaniu na przykład do innej morskiej części obszaru chronionego - Zatoki Puckiej.
Wprowadzane przez rzeki zanieczyszczenia przemieszczane są, głównie, w głąb morza (prostopadle do linii brzegowej) co wpływa korzystnie na płytko denne osady. Świadczy o tym dobry ich stan w prawie całym akwenie wchodzącym w skład Parku. Można je zaliczyć do słabo zeutrofizowanych.
Rodzaj dna, w płytkowodnej środkowej części strefy przybrzeżnej Bałtyku, nie jest korzystny dla rozwoju flory dennej, a szczególnie roślin naczyniowych zakorzenionych, ze względu na występujące tu ławice ruchomego piasku. Miejscami, jednak, występują na dnie skupiska głazów polodowcowych i pojedyncze kamienie, na których mogą osiedlać się i trwać tzw. makroglony – brunatnice (morszczyn), krasnorosty (widlik) i zielenice (gałęzatka), a także są siedliskiem przedstawicieli fauny dennej – mięczaków (omułek jadalny), pancerzowców (kiełż bałtycki), wąsonogów (pąkla bałtycka) i innych. Bogate skupisko tego typu siedlisk i wodnych porośli położone jest w północno-zachodniej części morskiego akwenu Parku, w okolicy Rowów.
Do gatunków ryb morskich, najczęściej spotykanych w części morskiej SPN, należą: dorsz Gadus morhua, stornia Platichtys flesus, gładzica Platesa platesa, kur diabeł Myxocephalus scorpius, szprot Spratus spratus, śledź Clupea harengus (wiosną odbywa tarło od lutego do maja), tobiasz Ammodytes tobianus, dobijak Hyperoplus lanceolatus, skarp Scopthalmus maximus, tasza Cyclopterus lumpus, węgorzyca Zoarces viviparus. Ryby wędrowne są reprezentowane przez łososia Salmo salar, węgorza Anguilla anguilla, troć Salmo trutta trutta i stynkę – Osemrus eperlanus. Do walorów podkreślających znaczenie przyrodnicze tej części akwenu zlicza się również obecność morskich gatunków chronionych: babki małej Pomatoschistus minutus Pallas, babki piaskowej Pomatoschistus microps Kroyer, dennika Liparis liparis, czy parpopsza Alosa fallax.
Strefa przybrzeżna Słowińskiego Parku Narodowego, odwiedzana jest także przez ssaki morskie, zarówno płetwonogi: fokę szarą Halichoerus grypus, fokę obrączkowaną Phoca hispida i fokę pospolitą Phoca vitulina, jak i walenie – morświny Phocoena phocoena. Trzeba dodać, iż foki jak i morświny żyjące w Bałtyku są objęte ścisłą ochroną gatunkową i są wpisane do Czerwonej Księgi zwierząt zagrożonych wyginięciem.
