Obw. Ochr. Gardno i Łebsko
Obwód ochronny Gardno i Łebsko obejmuje, przede wszystkim, 4 jeziora: Łebsko, Gardno, Dołgie Wielkie i Dołgie Małe. Poza tymi zbiornikami w jego skład wchodzą dopływy wyżej wymienionych jezior, są nimi: odcinki rzek położone w granicach Słowińskiego Parku Narodowego: Łeby, Łupawy, Pustynki, Brody, Grabownicy, Bagienicy, oraz kanały Gardno-Łebsko, Łupawa-Łebsko a także tzw. Stara Łeba położone w granicach Słowińskiego Parku Narodowego.
Jezioro Łebsko jest jeziorem przymorskim, trzecim pod względem wielkości powierzchni spośród wszystkich jezior w Polsce. Duża powierzchnia zbiornika (7140 ha), niewielka średnia głębokość wynosząca 1,6 m powodują, iż jezioro to jest zbiornikiem wodnym podlegającym silnym oddziaływaniom wiatru, co czyni je jeziorem niestratyfikowanym, polimiktycznym, czyli takim, w którym cała objętość wody ulega mieszaniu. Płaskie brzegi jeziora porośnięte są pasem trzcin, o szerokości przekraczającej w niektórych miejscach 100m. Tak rozległe trzcinowiska utrudniają dostęp do wody ale jednocześnie stanowią schronienie dla wielu gatunków ptaków. Położenie tego zbiornika w dolnym odcinku biegu rzeki sprawia, iż jest ono szczególnie narażone na eutrofizację. Ponadto jego niewielka głębokość i duże ilości pierwiastków biogennych niesionych przez dopływy powodują szybkie zamulanie, a to z kolei przyspiesza zarastanie jeziora. Kolejnym czynnikiem powodującym zmniejszanie się powierzchni jeziora, jest jego zasypywanie przez piasek wydmowy, co ma miejsce od strony północnego brzegu. Ze względu na trwałe połączenie jeziora z morzem w określonych warunkach występują wlewy wody morskiej do misy jeziora Łebsko, skutkuje to tym, że w wodach eutroficznego jeziora możemy okresowo obserwować przedstawicieli fauny typowej dla wód Bałtyku takich, jak dorsz, czy śledź. Ponadto przepływowy charakter jeziora sprawia, że stanowi ono element szlaku migracyjnego dla gatunków takich, jak troć wędrowna, czy minóg morski oraz całej gamy pozostałych gatunków ryb migrujących pomiędzy jeziorem Łebsko i Morzem Bałtyckim takich, jak okoń, leszcz, sandacz, stynka. Najistotniejszymi dopływami jeziora są: rzeka Łeba powyżej jeziora (ok. 6 km w granicach Parku), rzeka Pustynka (ok. 6 km w granicach Parku), rzeka Stara Łeba (ok. 1,5 km w granicach Parku), Kanał Żarnowski, Kanał Gardno-Łebsko i Kanał Łupawa-Łebsko. Od strony północnej jezioro Łebsko od morza oddziela mierzeja. Brzegi południowe otaczają, głównie, torfiaste równiny w znacznej części pokryte bagiennymi lasami.
Jezioro Gardno ma 2468 ha powierzchni i, podobnie jak Łebsko, jest to jezioro eutroficzne, niestratyfikowane, o średniej głębokości wynoszącej zaledwie 1,3 m (maksymalna głębokość wynosi 2,6 m). Oddzielone jest od linii brzegowej Bałtyku pasmem lądu o szerokości 0,8-2 km. Jezioro zasilane jest głównie przez wodę z rzeki Łupawy. Dodatkowo do jeziora wpadają takie cieki jak: Bagienica, Grabownica i Brodna. Uchodzą one w południowej i zachodniej części jeziora. Wody jeziora Gardno, podobnie jak jeziora Łebsko, podlegają wpływom wód morskich z czym wiąże się bioróżnorodność bogatsza w porównaniu z typowymi zbiornikami śródlądowymi. W części centralnej jeziora z wody wyłania się skupisko głazów - tzw. Wyspa Kamienna, o powierzchni 6000 m2. Obszar wyspy objęty jest ochroną ścisłą. Roślinność wynurzona jeziora tworzy zwarty, szeroki pas szuwarów trzcinowych i oczeretowych, który stanowi doskonałe schroniska dla ptaków i wielu innych zwierząt. Jako jezioro przepływowe ochrona jego jest bardzo ważna ze względu na to, iż znajduje się na trasie migracji gatunków takich, jak m.in.: węgorz, troć wędrowna, minóg morski i minóg rzeczny.
Jezioro Dołgie Wielkie jest eutroficznym zbiornikiem o powierzchni 156 ha i średniej głębokości 1,4 m przy maksymalnej głębokości sięgającej 2,9 m. Jego linia brzegowa jest słabo rozwinięta, a powierzchnia dna mało urozmaicona, co przy intensywnym falowaniu wody powoduje, iż jest ono zaliczane do zbiorników niestratyfikowanych. Wody z jeziora odprowadzane są przez niewielki ciek bez nazwy. Ze względu na obecność brzeżycy jednokwiatowej (Litorella uniflora) oraz wywłócznika skrętoległego (Myriophyllum alterniflorum) jezioro to zaliczane jest do zbiorników lobeliowych.
Jezioro Dołgie Małe jest najmniejszym z jezior znajdujących się na terenie Słowińskiego Parku Narodowego i objęte jest ochroną ścisłą. Jest to zbiornik o słabo urozmaiconej linii brzegowej i zamulonej znacznej powierzchni dna. Jest jeziorem dystroficznym, o wodzie z dużą zawartością związków humusowych. Powierzchnia jego zwierciadła wody wynosi zaledwie 6,3 ha przy średniej głębokości 0,7 m (maksymalna głębokość wynosi 1,7 m). Podobnie jak pozostałe jeziora Parku jest to zbiornik wodny niestratyfikowany. Wypływa z niego jeden mały, okresowy ciek, który łączy zbiornik z kanałem Gardno-Łebsko.
